019. W jaki sposób płynność pozwala bankowi zarabiać?
Tańszy pieniądz.
Dlatego dla banku tak ważna jest
struktura wkładów Klientów. Wyobraźmy sobie, że od wszystkich udzielonych
kredytów bank pobiera oprocentowanie wynoszące 5% w skali roku. W pewnym
uproszczeniu pieniądze pożyczone swoim klientom kredytowym bank bierze z sald
dodatnich na rachunkach innych klientów. Dla banku idealnie byłoby, gdyby
wszystkie kredyty były finansowane saldami nieoprocentowanych rachunków
bieżących. Wówczas zarobkiem banku byłoby wszystko to, co płacą mu
kredytobiorcy. Gdyby tymi saldami były jedynie depozyty oprocentowane w
wysokości 3% (bardzo atrakcyjne oprocentowanie, jak na dzisiejsze czasy),
zarobek brutto banku wyniósłby tylko 2%.
Niższe rezerwy.
Jest jeszcze druga strona medalu, czyli scenariusze płynności, o których pisałem w poprzednim poście. Otóż inaczej wygląda scenariusz odpływów pieniądza z rachunków bieżących a inaczej z lokat terminowych. Inaczej z rachunków osób fizycznych a inaczej z rachunków firm. Konsekwencją są różne kwoty aktywów płynnych, które musi utrzymywać bank dla zapewnienia płynności, a na których bank w zasadzie nie zarabia. W interesie banku jest osiągnięcia takiej struktury wkładów, której konsekwencją będzie jak najniższy wymóg w zakresie aktywów płynnych, a co za tym idzie największy zarobek banku.
I to jest niezwykle ważny wymiar
zarządzania płynnością banku.
A dlaczego bank chce zarabiać?
Po
pierwsze musi pokryć koszty swojego działania, których istotną częścią są
wynagrodzenia pracowników. Po drugie musi pokryć straty wynikające ze złych
kredytów. Wreszcie po trzecie musi zatrzymywać zyski po to, by móc udzielać
kredytów w kolejnych latach.
A ponadto bank to przedsiębiorstwo, jak każde
inne, czyli miarą jego sukcesu jest w szczególności poziom generowanych zysków.
